Bundan yıllar önce Magusada Polat Paşa İlkokunda oğlum Murathanın ögretmeniyle tanıştım.Öncesinde büyük oğlum oğluyla arkadaştı.Ben meraklı bir veli, oda şahane meraklı ,sevgi dolu bir ögretme canlısı bir eğitmendi.Oglumun teksirlerinin tamamında hep bir cümle vardı beynime kazınan ÇALIŞAN KAZANIR diyordu.Ben o zamanlar hem çocukların peşinde hem kendim dıştan bitirme sınavlarında liseyi bitirecem diye ugraşıyordum.Ve bu cümlesi oğlumun ödevlerini kontrolleri için teksirlere baktığımda bana güç verirdi.Gel zaman,git zaman toplamda beş sene okutunca oglumu biz veli ve öğretmen ilişkisini çoktan geride bıraktık ve çok iyi iki dost ve arkadaş olduk.



Eğitim onun için sadece alfebeyi ögretmekten çok hayatı,yaşamı ayakları üzerinde durmayı ve birey olduğunu bilen kendi kararlarını alan çocuklar yetiştirmeye dayalı bir yapısı vardı.Ve beş yıllık süre içerisinde sınıfındaki çocuklar bir çok ödüller getirmiş okulumuza.Kompozisyonda,sporda,santrançta
Voleybolda başarılı bir sınıf,başarılı bir eğitmen bu başarının tek bir sırrı vardı gözlemlediğim dersler kadar önem verdiği sosyallığa verdiği degerdi ve çocuklarla bir yetişkinmiş gibi yaklaşımının büyük bir önemi vardı.



Hayat sadece alfebeden,çarpım tablosundan ibaret değildi.Görgü kurallarına dayalı,insanca insanlıgın ögrenildiği ilk yerimiz sanırım ilk eğitimimize dayalı. Daha o yıllarda atılıyor insanlığın inşası ve hep takdirle karşıladım.Hayranlıkla tanık olduğum bu gün, o şartlarda eğitim almış ve o sınıftaki çocukların tamamı başarılı, saygılı,ve hedef belirlemiş çocuklar.Onun için siz değerli hocalarımız çocuklarımıza dersler verirken Türkçe,matematik kadar hayattanda bir şeyler katın.Bir gelecek sizlerin ellerinde şekil alıyor.Ve yıllar sonra bir toplumun parçası olarak karşınıza çıkacaklar.Verdikleriniz sevgi olarak geri dönecek sizlere.Yılllar sonra hatırlansanız bile hiç unutulmayacak olan ilkokul hocalarımızdır.Sevgiyle hatırlanın,fidanlarınız demet olsun,çiçekler açsın.Bütün ögretmenlerimize sonsuz sevgi ve saygılar haklarını ödeyemeyiz.Aile,ögretmen ve çocuklarımız zincirin halkalarıyız bir birini tamamlayan. Çocuklarımız siz degerli hocalara emanet onun için sevgiyi ve insanlığı ögretin çocuklarımıza tıpkı GÜLAY ögretmen gibi ben bir ögretmen tanıdım hayatı öğreten.


Arkadaş
Bir kıvılcım düşer önce, büyür yavaş yavaş
Bir bakarsın volkan olmuş, yanmışsın arkadaş
Dolduramaz boşluğunu ne anane gardaş
Bu en güzel, bu en sıcak duygudur arkadaş
Ortak olmak her sevince, her derde, kedere
Ve yürümek ömür boyu, beraberce, el ele
Olmasın hiç o ta içten gülen gözlerde yaş
Bir gün gelip, ayrılsak bile seninle arkadaş
(Yollarımız ayrılsa bile seninle arkadaş)
Evet arkadaş;kim olduğumu, ne olduğumu
Nerden gelip, nereye gittiğimi sen öğrettin bana
Elimden tutup, karanlıktan aydınlığa sen çıkardın
Banayürümeyi öğrettin yeniden
El ele ve daima ileriye
Bir gün.
Bir gün birbirimizden ayrı düşsek bile
Biliyorum, hiçbir zaman ayrı değil yollarımız
Ve aynı yolda yürüdükçe
Gün gelir ellerimiz yine dostça birleşir
Ayrılsak bile kopamayız