Dünyaya geldiğin ilk dakika iki çift göz vardır üzerine titreyen.
Şaşkındır o iki çift göz.
Sen 9 ay kaldığın karanlıktan çıkarken, onların hayatında yeni bir sayfasındır.
Sen, bakışlarındaki hasret,
Yüreklerindeki umut,
Yaşama sevincisindir.
Sen artık nefessindir o hanenin içersinde.
Sen, seni dünyaya getirenlerle büyürsün.
Ağlarsın, ağlarlar.
Gülersin gülerler.
Uyumazsın, onlar hep ayaktadırlar.
Sen büyürken, onların umutları da korkuları da büyür.
Sen, ilk o kelimeyi söylersin, mutlu olurlar.
Hatta kendi aralarında minik kavgalar da yaparlar.
Hayır anne dedi, yok hayır baba dedi…
Sen farkında değilsindir ama, sen önceliklisindir.
Gündüz kazanılan para ev geçindirmezken,
Gece taksiciliğe çıkar o görkemli çınar.
Kabakulak geçirdiğin zamanları sen hatırlamazsın bile.
Ama onlar hep yanı başında senden daha çok acı çekerler.
Kızamık geçirmeye gör.
Hele de suçiçeği..
Sen canının acısına ağlarken, onlar çaresizlikten gizli gizli ağlarlar.
Ve sen büyüyorsun.
Okul çağına geldin.
O ilk okul çağları.
Okula gittiğin ilk gün.
Sana sorsam sen çoktan unuttun, ama onlar her bir saniyeyi çoktan kazıdılar kafalarına.
Sen yep yeni kitapları kaplarken pır pır edersin ya,
O tertemiz önlüğü giyersin ya,
Beslenme çantana elmanı pastanı koyarsın ya,
Onların sağlanması için aç kalan o iki değerli insanı bilmezsin bile.
Zaman su gibi akıp geçerken,
Sen liseli aşkları pembe bulutların üzerinde yaşarken,
Sana belli etmez o iki güzel insan.
Sen onları çoğu zaman anlamazsın da.
Onlar hiçbir şey bilmez sana göre.
Ve lise biter.
Onlar kararlıdır sen okuyacaksındır.
Kazanamadın mı üniversiteyi,
Dert etme.
Onlar sana inanıyor.
Bir daha mı olmadı, puanın mı düşük, özele mi yetiyor puanın.
Dert değil.
Sen yeter ki iste.
Taksiciliğin yanında bekçilikte yapar baban.
Annen çocuk bakmaya da başlar.
Çocuğu yeter ki harçlıksız kalmasın.
Arkadaşlarına mahçup olmasın, aç kalmasın evladım oralarda.
Sen sigaraya bile başlamışsındır.
Olsun, onu da öder baban.
Babanın yolladıklarıyla içki de ne tatlı geliyor demi.
Ama bunlar, o iki değer için önemli değil.
Gençsin sen.
İçeceksin de, gezeceksin de.
Her şey hakkındır.
Nasılsa okulu bitirecek, büyük adam olacaksındır.
Peki kardeşim bu kavga niye?
Değer mi mahkeme koridorlarında sürünmeye?
Değer mi anneni babanı üzmeye.
Bu kadar çile çeken insan varken hayatında,
Götüreceğin tek şey o diplomayken,
Değer miydi ellerde kelepçe, ürkek gözlerle etrafı incelemeye..
Davan nedir, inançların nedir bilmem kardeş,
Neye öfkelendiğini de bilmem, neden saldırdığını da.
Anne kardeş,
Baba..
Anlamak için evlat sahibi olmayı bekleme…