Ben diyeyim 8 yıl, siz deyin 10 yıl..
Hastalıktan kırılıyorum, doktora gitmem şart.
Bir abimin ısrarı ile gidilen özel hastane, vücuda alınan penisilin, yerine gelen sağlık derken,
Gece saat 23,00 ve iğne vakti.
Bu sefer ki adres Devlet Hastanesi.
Ama ismini vermeyeceğim, sonra bizde öyle şeyler olmaz diye açıklama yapıyorlar, sıkılıyorum.
Hemşire hanıma diyorum ki yavaş, alerjim var şunu antisiyle vur.
İşimi öğretme bana diye bir cevap, ve ben sonrasını hatırlamıyorum.
Öbür tarafa ziyaret başlamış, bütün gece beni hayata getirmek için uğraşmışlar.
Sonunda da getirmişler zaten, Allah onlardan razı olsun.
Sözü daha fazla uzatmayayım benim Devlet Hastaneleriyle bağım bir 10 yıl önce sona erdi.
Elimde değil, güvenemiyorum.
Hani fobi desek yeridir.
Kuşkusuz yaşanılan bir olayla mukayese edilmez ama, fobi işte.
Bunu neden anlattığımı tahmin edersiniz.
Şu sıralar sağlık sorgulanıyor ülkede.
Kimi ihmal diyor, kimi ilgisizlik.
Kimisi de ecel.
Kimse yoğurdum ekşi demiyor.
Birlikler başka, Odalar başka, sendikalar başka, hastaneler başka başka açıklamalar yapıyor.
Ortada somut bir şey bulana aşk olsun.
Açıklama çok, ama ölüm var.
Deli dana hastalığından ölen vatandaşın otopsi raporU Türkiye’den 4 yılda gelemiyorsa,
Anestezi yüzünden ölüm haberleri piyasada kol geziyorsa,
Hastanelerden sıra sıra ölüm haberleri ile birlikte hasta yakınlarından şikayetler ve ciddi iddialar geliyorsa,
Açıklama değil, araştırma yaparım arkadaş.
Hem de daha fazla geç kalmadan.