Sağlık her şeyden önemli değil mi? Başınız ağrısa hemen telefona sarılır tanıdık bir doktor ararsın, ağızından çıkan her kelimeyi dikkatlice dinler ve kendimizi güvende olduğumuza ikna ederiz. Ederiz de peki öylemiyiz, yani sıradan bir olarak görülen bizler, büyük iş insanlarından daha farklı muamele görmeyiz değil mi? Ya da o doktor bizi hayal kırklığına uğratmaz değil mi? kolay mı bir doktorun yetişmesi? Değil tabiki.
* * *
Öyle ise bir çelişki var, kamusal sağlığı çökmüşlüğü yetmezmiş gibi orada görevli doktorlarımız, devlet hastahanesine gidip hastası olduğumuz da, bizi yadırgayan bakışları ile süzerlerken, ayni doktorun saat 11’den sonra özelde çalıştığı hastahaneye, sekreterinden aldığın özel randevu ile gittiğiniz zaman sizi kırmızı halı ve hijyen bir ortamda, hijyen sözler sarf eder, gülen gözlerle. Evet bir doktor kolay yetişmiyor, yetişmiyorda bizde o sağlık da doğru tanılara yetişemiyoruz.
* * *
Gerçekten neler oluyor sağlık sisteminde, orda olanlar bir doktor elinin doğrusu ile mi yapılıyor? Bilmiyorum bilemiyorumda devletin kamusal alanda ki yetersizliği mi yalnız olan biten? Ben eminim sağlıkta çalışanlar içerisin de canla başla sırf mesleğinin verdiği, o birini kurtarma, ya da birini hayata bağlamış olmanın gururu için kendini yenileyip, ilerlemeye çalışanlar.
* * *
Yaşını almış bir insanı ameliyata alıyorsun, anestezi verip altı saat ayılmasını bekliyorsun, sonra bu ameliyat yapılamadı çünkü falanca cihaz bozuk diyorsun. Bi kaç gün sonra cihaz tamam ve tekrar ameliyata alıyorsun, çok şükür ameliyat yapılmış ve hasta bir altı saat da anestezi altında ayılması bekleniyor. Neyse ki ayılıyor, ancak bir sorun var solunum da sıkıntılar olmuş, bunu aile bildiriyor ancak sorun yok eve çıkabilir deniliyor. Ve çok geçmeden 2 gün sonra acile ambulansla geri dönüyor, tetkikleri tam tamamlanmadan ya umursamadan çıkarılan hastanın, ciğerlerinde emboli olduğu anlaşılıp yine hastahaneye yatırılıyor. Evet durum kritik, şimdi burda eksik olan ne oldu, ve ya görmezden gelinen ne? Tabiki bilmiyorum! bunu o çökmüş ve sermayedarlara peşkeş çeken sağlıkçılar biliyor.
* * *
Evet bir doktor kolay yetişmiyor, hedefim doktorlar da değil zaten bu ada yarısında sağlık sisteminin bu hale gelmesinde parmağı olan her bir birey. Bu abimizin kader çizgisi nerede sonlanır elbette kimse bilemez, ancak sağlık sisteminin en önemli görevlerinden biri de bu değil mi? Yani geleceği o sona hepimizi olabilecek en iyi şekilde getirmek de bu görevlerinden değil mi?
* * *
Sevgili doktorum; evet bir doktor kolay yetişmiyor da bir insan olduğu yere kolay gelemiyor, sizler doktorsunuz ve sizden daha iyi bilemez hiç bir kimse bu sistem nasıl düzelebilir. Belki sizinle başlar değişim ne dersin? Belki meclise seçilmiş olarak yığılmak yerine, bu halklar için en iyi sağlık sistemini kurabilmek, halkıda yanınıza alıp, dışardan mücadele etmek gerekir değil mi?
* * *
İnsan olmak çıkarlardan arınıp biraz da bir başkasına dokunabilmek değil mi? Yapın şunu bu sağlığı o sermayedarların elinden alın, unutmayın doktorum! siz olmazsanız onlar da olmaz. Yapmayın be doktorum kıymayın insanlara belki de yarın olmayacağınız bir dünya da çıkarları geride bırakın.


Behiç Anibal