Neredeyse hayatımın bu yaşıma gelene dek olan sürenin tamamı motosikletlet üstünde geçti. Motosiklet kullanmak, nefes almak gibi doğru yapılamlı, yemek yemek gibi kıvamında kullanılmalı, uyumak kadar dinlendirici, uyanmak kadar yeni bir duygudur her seferinde. Motosiklet kültürdür, motosiklet iyiliktir, doğayı sevmektir mesela, insana ve arkadaşa değer vermektir işin özü bir heves değil yaşamaktır kısacası.
* * *
Tabi şimdi diyeceksiniz ki kaza oranı en yüksek araç ya da kazalar da ölüm oranı en yüksek makine. Motosikletler dünyanın belkide en güvenli araçlarıdır ve onu tehlikeli yapan ise eğitimsiz, bencil, egoist, bilmeyen ama her şeyi bildiğini idea edenlerdir. Ve yine ayni düşüncelerle yüklü yönetimlerin, kalabalıklaşan şehirlerde görmezden geldiği en etkili ulaşım aracı olarak görmezden gelinmesidir.
* * *
Motosikleti herkes kulanabilir mi? Hayır nasıl ki herkes yemek yapamaz, nasıl ki herkes avukat olamaz ya da doktor ya da iyi bir yapıcı belki iyi bir makinist ya da bir oto elektrikçisi olamazsa herkes de motosiklet kullanamaz kullanmamalıda. Ancak bu nasıl anlaşılır, yine kamu eli ile desteklenen ve okullarımızda başlayarak, trafik gibi, can kadar önemli bir konuyu eğitimin en önemli unsuru haline getirerek olur tabiki. Kişi kendi kabiliyetlerini keşfeder ve ona göre seçimlerini yapar.
* * *
Ancak burada çok önemli bir nokta daha var. Motosiklet kazalarının çok büyük bir çoğunluğu, trafikte motosikletin dışında ki diğer bütün enstrümanlardır. Yayalar, diğer bütün taşıtlar, kalitesiz asvaltlar, insan hayatını hiçe sayan yol ve kavşak mühendissizliği ve artık dikkatsiz demiyeceğim sıfır trafik bilinci ile yolu okumayı bile öğrenememiş insanların ve belkide en önemlisi her hangi bir maddenin ettisi altın da olmanların potansiyel katil olarak dolaşmasıdır.
* * *
Biz motosiklet kullanıcıları, bir ayrıcalığa sahibiz bu da tüm vücudu ayrı ayrı noktalara bölüp aynı anda kontrol edip ve bir de eş zamanlı yolu okumaktır. Tüm bunlar hem doğru eğitim hem de deneyimle gelişir. Ancak tüm bunlara rağmen yine de kazalar gelir ve bazen kaçmadığımız yüzleşmelerle, göz göze gelebiliriz. Burada da yine bir karşı insan duyarsızlığının, görmedim karşılığı ile bizi zor durumlara sokması ile gerçekleşir.
* * *
Sevgili okur; trafik hepimizindir, tüm kurallar da hepimizin yaşamı içindir. Görmek zorundasınız bunun için de bakmak zorundasınız. Araç kullanmak özen ister, dedik ya gerçek bir cinayet silahıdır ve herkes potansiyel katil olabileceği bir araçtır. Bu yüzden kendinizi saygı ile eğitin, sevgi ile yola çıkın, gözünüz yolda olsun telefonda değil, her birimiz değerliyiz ve hepimiz bir birimize saygı duymalıyız. Geçen gün yine gencecik bir insan, dikkatsiz bir sürücü tarafından katledildi. Artık motosikletleri görün, farkedin, aracınızı ‘’o zaten durur’’ diyerek önüne sürmeyin. ‘’Saygı sevgili dostum’’, bir yaşama saygı ile başla, bak yeterince ölüyoruz, bize hükümet edenler bizi bu yollarda koruyacak hiç bir şey yapmadılar, yapmayacaklar bu yüzden, onlardan bu konularda talepkar olurken. Biz bir birimizi kollamak ve yaşatmak zorundayız.

Kimimiz hayatı motosikletle eşleşmiştir, kimimizin ise işi budur, kıymayın artık, MOTOSİKLETLİLERİ FARKEDİN bir can çok insandır, bir can kurtarmak çok insana dokunmaktır.

Tüm motor kazalarında yitirdiğimiz dostlara hitaben… NUR İÇİNDE YATIN DOSTLAR……..

Behiç Anibal….