İnsan bir uçakta iken çaresiz hisseder kendini birde KKTC’ de Çamaşır makinesini, klimasını kullanırken.

Bu söz bugünlerde bazıları için komik olsada bazılarımız için hayatın acı bir gerçeği olmuş.

Şöförlük yapıyor.Aldığı ücreti söylemeye korkuyor çünkü asgaride değil.

Karısıda bir temizlik firmasında çalışıyor.Oda ayni durumda .

Ama gelin görün ki geçindirmek zorunda oldukları birde aileleri var.

Üstelik birde  hasta Anneleri.

 2500 TL şöför alıyor.

2000 TL de Karısı.

Küçük çocukları 8.sınıfa gidiyor.Kolej kazanmış ama gönderememişler.

Neden diye sordum.

İlk ve orta öğretim parasız diyorlar.Ama bir  baktım kitaplar en az 1500 TL .

Vazgeçtik.Devlet okuluna gönderdik.

Daha büyük olanı Üniversitede .O da zeki .

Tıp kazanmış .Onuda gönderememişler.

Oda şöför olmuş.Şimdi babası ile birlikte o hergün birilerinin yitip gittiği yollarda direksiyon sallıyor.

Annesi hasta.Bir aylığı var ama ilaç parasına bile yetmiyor.  Her ay en az 1500 TL lik ilaç doktor vs masrafı var.Biraz para bulsa annesinin daha  rahat bakımını sağlayacak .Belki sürekli ağrıyan sırtı için ortopedik bir yatak alacak girmekte zorlandığı ve birkaç kez düşme tehlikesi yaşadığı banyosunu daha korkusuzca kullanması için  tadilat yapacak ama yok.

Her hafta sonu kebap yapardık çocuklara diyor ama Eti artık  ayda 2 kez alıyoruz.

Kirada oturuyorlar.

Ev kirası 800 TL.

Evlerinde Çamaşır makinesi fırın klima hepsi var.Düğünlerinden topladıkları para ile almışlar.

Fakat şimdi .Yüksek elektrik fiyatlarından dolayı;

Klimalarınıda çalıştırmıyorlar. Hatta çocuklar olurda çalıştırır diye sökmüşler .Onun yerine odun sobası yakıyorlar.

Çamaşır makinelerini haftada 2 kez çalıştırıyorlarmış.

Fırını en son ne zaman kullandıklarını unutmuşlar.

Neden diye sorunca .

Gözleri yaşarıyor şöförün.

Bu memlekette insanca yaşamak hayal oldu diyor.

Özgürüz vatanımızdayız .Ama artık karın doyurmuyor.

Benim çocuğum Doktor olacakken şöför olursa.

Beni büyütüp bugünlere getiren yemeyip yediren giymeyip giydiren Anama hastalığında bile rahat bir bakım sağlayamayacaksam.

Eti evime ayda ancak 2 kez alacaksam.

Elektrik fiyatlarının korkusundan Çamaşır makinesini haftada ancak 2 kez çalıştıracaksam

Klimamı söküp atacaksam. Fırınımı kullanmayacaksam.  

Ben  bu memleketi bu memleketin idarecilerini ne yapayım .

Söylenecek çok fazla bir şey yok.Durum ortada.

Son 45 yılda görev alan idareciler bu ülkenin stratejik sorunlarını bırakın çözmeyi planlayamamışlar.

Ne çocuklarımızın geleceğini ne eğitimimizi ne sağlığımızı ne çevreyi nede enerji politikalarımızı.

 

‘’Halkımın refah ve mutluluğu için çalışacağım ‘’diye yemin edenler yeminlerinin gereğini yerine getirememişler.

Deyim yerinde ise salla külahı ye pilavı gibi yapmışlar.

Veballeri boyunlarına.

Umarım bu memleketin bugünkü idarecileri bu şöförün ve sayısı günden güne artan onun gibilerin sesini çok geç olmadan duyarlar.